සතුටයි සතුටයි දුමියට සතුටයි දුමියගෙ බ්ලොගයේ ලිපි සීයයි....

නහවයි නහවයි දිනකර පායා නිල් විල් ජලයම හරි සීතයි
සුවඳයි සුවඳයි සියපත් පිපිලා සුවඳ විඳින්නට හරි ආසයි
මුමුණයි මුමුණයි සියොතුන් අතු අග මුමුණන ගීතය මනමාලයි
සුභමයි සුභමයි සුන්දර අද දින පරිසර සිරියම රැඳි පාටයි


සුසුමයි කඳුලයි පදවැල් බැඳුනයි නිමැවුණු නිමැවුම හද ගාවයි
කවියයි ලිපියයි කෙටිම කතාවයි තාලය ඇති ගී රචනාවයි
වසරයි වසරයි දෙවසර ගෙවුණයි මතක විඳින්නට මට ලෝබයි
සතුටයි සතුටයි දුමියට සතුටයි දුමියගෙ බ්ලොගයේ ලිපි සීයයි....


ජීවිතේට එන පුංචි පුංචි සිදුවීම් පුංචි වෙලාවක් අරන් පුංචියට හරි සමරන්න ඕනේ. මගේ සීයා තමයි මම පුංචි කාලෙදි එහෙම කිව්වෙ.

ඉතින් "දුමී" ගෙ බ්ලොග් එකේ ලිපි සීයක් වෙන අද දවසත් මේ විදිහට සමරන්න ලැබීම සතුටක්. ලිපි සීයක් ලියන්න දුමීට අවුරුදු දෙකකුත් ටික දවසකුත් ගියා. මේ කාලෙ පුරාවට "දුමී" සමග රැඳී සිටි හැමෝටම ස්තූතියි...

ඉදිරියටත් ඔබේ ප්‍රතිචාර වටිනවා බොහොම.
ඔබ සැම
" පාන සුහදතාවෙට හරි ප්‍රියයි දුමී..."


ජයවේවා!!!






.

නොයනු වෙනතක පාට කෙරුමට දමා මේ කඩදහි කොලේ....

පාට පාටට පාට තවරපු
ජීවිතේ කඩදහි කොලේ
ආල සිතුවම තාම සුරැකිව
බොඳ නොවී පැහැයෙන් දිලේ


සුසුම කඳුළද දැණෙන මොහොතක
ශ්වේත පිටු මත නිසසලේ
වර්ණ ගැන්වූ සිත්තරාවිය
පිපෙයි මා හද විල් ජලේ


සොඳුරු සායම තැවරු සිතුවමෙ
පැහැය බොඳවී යන වෙලේ
නොයනු වෙනතක පාට කෙරුමට
දමා මේ කඩදහි කොලේ....








සතුටයි සතුටයි දුමියට .........යි.
(ඊළඟ ලිපියේ....)






.

පිපුන පෙතිවල පැහැය ගිය පසු විරහ ගී කුමටද ගොතා........

වැටෙන වැහි නිඳු
වැළඳගෙන වත
සොඳුරු බව නිති සිත සිතා
පිපුන පෙතිවල
පැහැය ගිය පසු
විරහ ගී කුමටද ගොතා


සරන බිඟු තුඩ
රොනට ලොබ බැඳ
පැමිණියද රස සොය සොයා
දිරන පැහැයක
මලක් දැක දැක
නො.එයි මල් වරුණා කියා


දුවන බිඟුමය
මලට පෙම්ගී
ගයනුයේ පද වැල් ගොතා
දැවෙන හැඟුමක
සුවය මොහොතකි
කිමද ඒ ස්වරයම පතා......

ඉතින් කමුද අපි පොල් රොටි හදාගෙන... (දුමීගේ ඉවුම් පිහුම්....01)

අහස කලුවෙලා ඉර රැස් වසාගෙන
වැස්ස වහිනවා පොළොවම තෙමාගෙන
බඩගිණි දැණෙනවා හෝ හෝ කියාගෙන
ඉතින් කමුද අපි පොල් රොටි හදාගෙන


පාන් පිටියි ගාගත් පොල් සමග ලුණූ
බිත්තර පොල්තෙලුත් ගැනුමට මැලි නොවනූ
ලුනුද අමු මිරිස් රුචි තරමකට ගනූ
පොල් රොටි හදන්නට දැන් දැන් පටන් ගනූ


පෙනේරයක් අරගෙන පිටි හලාගෙන 
ඊට බිත්තරත් කඩලා දමාගෙන
කැපූ ලූනු අමු මිරිසුත් යොදාගෙන
අනනු තාලයට ගීයක් ගයාගෙන


ඉන්පසු එම බඳුන පසෙකින් තබාගෙන
ගාගත් රුවැති පොල් ටික දැන් ලගට ගෙන
රස පදමකට ලුණු කුඩු ටික ඉහාගෙන
අනනු හොරෙන් පොල් රසයත් බලාගෙන


මේ පොල් මිශ්‍රනේ ඉන්පසු අතට ගනූ
ටිකෙන් ටිකෙන් පිටි බඳුනට හලා ගනූ
දැන් එය හොඳින් තව තව කළවම් කරනූ
අවැසි ප්‍රමාණෙට ජලයත් එක් කරනූ


අතේ නොඇලෙනා පදමට අනා ගෙන
බෝල බෝල ඉන් ගුලි වෙන්කරාගෙන
පොල් තෙල් තැවරු තැටියක් මත තියාගෙන
පිටි ගුලි තුනී කරගනු වෘත්තය ලෙසින


මේවන විටදි තව දෙයකුත් විය යුත්තේ
රොටී පුළුස්සන තැටියක් ලිප මත්තේ
තබලා ලිපත් දැන් දල්වා ගත යුත්තේ
මගේ මවගෙනුයි මේවා දැනගත්තේ


තුනී කරපු රොටියක් හෝ දෙකක් ගනූ
තැටියට දමා මදරස්නෙන් පුළුස්සනූ
පැත්තක් පිළිස්සුණු පසු රොටි හරවගනූ
අනෙක් පැත්ත කර නොවෙන්න රත් කරනූ


පදමට රොටිය පෙනෙනව දැන් පිළිස්සෙන
සුවඳකි දැණෙන්නේ නාසය පිනා යන
බාගනු ඉතින් මේලෙස රොටි ටික සොඳින
උණු උණුවේම මේසෙට දෙනු සතුට ගෙන


ගුන පිරි රසය පිරි මේ වගෙ පොල් රොටියක්
කන්නට ඕනෙ සැර පිටවෙන ලුනුමිරිසක්
ඉඟුරු දමා රස්නෙට ඇති තේ උගුරක්
ගත්තම ඉතින් දැනෙන්නෙ දවසම ගතියක්....




(පොල් රොටියට සැර ලුනුමිරිස හදමු ඊළඟ දවසේ....)

පිරිමි පපුවක හඬන සුසුමක තවම නැහැ තෙත වියළිලා........

නෙතක් දඟදී කතා කර කර ඇසිපියන්පත් සල සලා
හිතක් සඟවා සිටිය නොහැකිය එබැල්මට යයි මත්වෙලා 
දිනක් සිහිවිය ප්‍රථම හමුවේ සොඳුරු දසුනක පැටලිලා
මතක් වන සඳ ඉවසගනු බැහැ හදවතම යයි ඇවිළිලා


දුර අතීතෙක නෙලූ පෙම් මල් එකින් එක ගෙන අමුණලා
සුර දුවක් සේ තුරුළුවී මට පැළැන්දුවෙ නුඹ හැඩබලා
සර න නිදහස් හිතට නොසිතුනෙ කිමද මිරිඟුව ලංවෙලා
බර දරන් තව ඉන්නෙ කොහොමද මතක පපුවේ හිරවෙලා


නිදමි සිහිනෙක හෝ ඇවිත් යළි හිඳීයැයි මට ලංවෙලා
දනිමි එනමුදු පියවි ලොව තුළ හිඳිනබව වී මංමුලා
නොනිමි සෙනෙහස හදවතේමයි තවම නැහැ එය වැළලිලා
පිරිමි පපුවක හඬන සුසුමක තවම නැහැ තෙත වියළිලා........

හුස් ම නැතිවද රැඳුනෙ සොඳුරියෙ කිමද යන්නට කාරනා

ඇස් දෙකට පෙම මතක තවරා කඳුළු මුතුකැට උතුරනා
හිස් අහස්කුස සුසුම ගවසා අඳුරු හදවත පාරනා
රස් නෙ නැතිමුත් නිසල සිරුරම සිසිල නිබඳව මෝරනා
හුස් ම නැතිවද රැඳුනෙ සොඳුරියෙ කිමද යන්නට කාරනා


වැස් ස වැටුනද නිහඬ බව මිස කොහෙද ඒ හඬ රැව්දෙනා
ලස් සනක් කර තිබූ සිහිනයෙ මාළිගා ඉන් බොඳවෙනා
ගස් ස ගස්සා මුකුළු කරලා නැතිකරත් හිත් වේදනා
දොස් කියන්නට හිනා වෙන්නට කෝ මගේ පණ වෙන්වෙනා


තිස් වසක් දිවි සුසුම අවසන සුවඳ කුසුමන් පරවෙනා
අස් තිරයි නම් ලොවේ ඇයි අප භවෙන් භව යළි ලංවෙනා
රැස් විදාලන හිරුද සඳු හා අප නමින් දැන් පේවෙනා
වස් නොවී මතු සසරෙ එක්වෙමු ඔබ නමින් මම වන්දනා......

සැහැල්ලුයි, මරණය බර නෑ....... ( කෙටි කතාව )

'ඔහු තිරිසනෙක්. කාන්තාවන් සිව්දෙනෙක්ම මාස තුනක් ඇතුළත අමානුෂික ලෙස වධදී මරා දැමීමට තරම් ඔහු තිරිසනෙක්. එහෙත් ඔහුට දෙවියන්ගෙන්නම් ගැළවීමක් නැහැ'


ඩුබියා එසේ පැවසුවේ අද උදෑසන නිවාඩු ගෙන ඇගේ නිවසට යාමට ප්‍රථමවයි.


'නැහැ. මම බයවෙන්නෙ නැහැ. ඩුබියා නිවාඩු ගියත් මට තනියම ගෙදර ඉන්න පුළුවන්'


රාත්‍රී අඳුරේ වීදිය දිගේ ඇවිදින අතරේ මම සිතුවෙමි.


'සැකකරු සොයා තවමත් පරීක්ෂණ. ඝාතන හතරම එක් පුද්ගලයෙක් කෙරූ බවට සැකයක්. ඝාතනයවී තිබෙන්නේ රූමතියන් සිව්දෙනෙක්. සැහැල්ලුයි මරණය බර නෑ. තවත් රතු රෝස මල් පොකුරක්'


පහුගිය දිනපතා පුවත්පත්වල පළවූ එවැනි සිරස්තල මට සිහිවිය. එසේම ඩුබියා පැවසූ දේත් සිහිවිය. මෙසේ වරින්වර ඒ දේවල් සිහිවීම නිසාම මම කළබල වීමි. රාත්‍රී නවයට ආසන්න මේ මොහොතේ වීදියේ වූයේ පාළු බියකරු පෙණුමකි. තවත් මීටර හාරසියයක් පමණ දුරක් නිවස වෙත ඇති නිසාම මම ගමන ඉක්මන් කෙරුවෙමි. එහෙත් නිරතුරුවම යටිහිතේ මැවී පෙණෙනුයේ ඒ අමානුෂික ඝාතන රැල්ලත් එලෙස ඝාතනයට ලක්වූ සුරූපිනියන්ගේ මළ සිරුරුවල දර්ශණත්ය. ඒ මොහොතේ ජංගම දුරකථනය නාද වීම නිසා මම එයට ඇමතුවෙමි.


'ඩුබියා. මම තාම ගෙදර යන ගමන්. ආ.. සැකකරුවෙක් අල්ලාගෙනද? ස්තූතියි ඩුබියා පණිවිඩය කිව්වාට. අනිද්දා උදෙන්ම වැඩට එන්න. හරි හරී. මම මල් පාත්තිය බලාගන්නම්. ස්තූතියි'


මම ජංගම දුරකථනය විසන්ධි කෙරුවෙමි. දෙවියන්ට ස්තූති වේවා. ඩුබියා දුන් පණිවිඩය ඇසීමෙන් මට ඇතිවූයේ සැනසුමකි. එහෙත් අල්ලාගත් සැකකරු ඝාතකයාම බව තවමත් සනාථකර නැත. ඔහු ඝාතකයාම විණි නම් තවත් බිය විය යුතු නැත.
 ඒ අතරේ මම බෑගයට දැමීමට lසැරසුණු ජංගම දුරකථනය වැටුනේ බිමටය.


 වීදි ලාම්පුව ඈතින් පිහිටි නිසා මෙම ස්ථානය තරමක අඳුරු බවක් ඉසිලීය. මම අඳුර අතරේම ජංගම දුරකථනය රැගෙන යළි නැගී සිටීමට සැරසුනෙමි. ඒ මොහොතේ තවත් මීටර තුනක් පමණ ඉදිරියෙන් මට පෙණුනේ මිනිස් ඡායාවකි. මම වහාම නැගී සිටිමින් ඉදිරිය බැලුවෙමි.


හිස් වැස්මක් පැළඳගත් උස මහත සිරුරකට හිමිකම් කියන්නෙක් මා දෙසට පැමිණෙමින් සිටියමුත් රාත්‍රී අඳුර නිසාම ඒ මුහුණ පැහැදිලිව දැකගැනීමට නොහැකිවිය.
'ද්... දෙවියනේ....මේ අර.... ?' ඇති වූ බිය නිසාම මම ආපසු හැරී දිව්වෙමි.


'කැමේලියා..... කැමේලියා'


ඒ පුද්ගලයා යමක් පැවසූ නමුත් පැහැදිලිව ඇසුණේ මගේ නම පමණකි. හුරු පුරුදු කටහඬක් වුවද මම නතර නොවුනෙමි. අතේ වූ ලිපි ගොනුව මා අතින් ගිලිහී ගියද මම දිව්වෙමි. එහෙත් ඵලක් නොවුණි. මොහොතකින් මම පරාජය වුණෙමි. වේගයෙන් දිව ආ ඔහු මා ඉදිරියේ පෙනී සිටියේ මගේ දෑත් අල්ලා ගනිමින්ය.


'එපා....' මම කෑ ගැසුවෙමි.


'කැමේලියා, මේ මම. මම වුල්ගාරිස්' ඔහු ඇමතූ පසු මම එදෙස බැලුවෙමි.


'කැමේලියා... ඇයි මේ බියවී?  මම වුල්ගාරිස්' අනතුරුව ඔහු මගේ දෑත් අතහැරියේය.


'ඕ... වුල්ගාරිස්. ඔබද මාව මෙතරම්ම වෙහෙසුවේ'


'ඔබව වෙහෙසවන්නවත් බිය කිරීමටවත් මම හිතුවේ නෑ කැමේලියා. මම හිතුවෙ නෑ ඔබ මෙතරම් කළබල වෙයි කියා. කැමේලියා හිතුවේ අර ඝාතකයා ඔබ පසුපසින් දිව ආවා කියාද ?


මම හිස සලා ඔහුගේ කියමන අනුමත කරමින් ආපසු හැරුනෙමි.


'මට සමාවෙන්න කැමේලියා'


'හරි වුල්ගාරිස්. අපි දැන් ඒක අමතක කරමු. එයින් වූයේ මට ඇවිදගෙන යාමට ඇති දුර තවත් වැඩිවීම පමණයි'


'එය හොඳ ක්‍රියාවක්නේ. වැඩිපුර ඇවිදීමෙන් ඔබේ ශරීර පෙනුම තවත් සුන්දරවෙයි බොහෝ. එසේම අනාගත සැමියා සමග ඇවිදීමට ලැබීම ඔබට සතුටක් නොවන්නේමද ?'


ඉදිරියට යන අතරේ වුල්ගාරිස් පැවසුවේ මගේ උරහිස මත ඔහුගේ අතක් දමා ගනිමින්ය.


'කැමේලියා...'


'ම්...'


'තාමත් බියෙන්ද?. බිය විය යුතු නැහැ. ඝාතකයා අල්ලාගෙනයි ඇත්තේ'


'ඒත් වුල්ගාරිස් ඔහු සැකකරුවෙක් පමණයි'
ඉදිරියට යන අතරේ බිම වැටී තිබූ මගේ ලිපි ගොනුව එකතුකර ඇහිඳගත් වුල්ගාරිස් එය මා අත තැබුවේය.


'ස්තූතියි වුල්ගාරිස්'


'කැමේලියාට මම මල් පොකුරකුත් දෙන්නයි හිටියෙ. හොඳ වෙලාවට මා එය නොගෙනාවෙ'


'මල් පොකුරක් ?'


'ඔව්. රතු රෝස මල් පොකුරක්'


'ඕ.. ඔබ නැවතත් අර ඝාතකයා සිහි කිරීමටයි උත්සාහ කරන්නේ. ඔහුත් ඝාතනයට කළින් දිනයේ නිවසේ දොරටුව ඉදිරියෙන් තබා ඇත්තේ රතු රෝස මල් පොකුරක්'


'මම විහිලුවට කිව්වෙ. මල් පොකුරක් තැබීම සාමාන්‍ය දෙයක් ලෙසට හිතන්න පුළුවන් වුවත් අර අමුතු වැකියක් ලියා තැබීමනම් අසාමාන්‍ය දෙයක්, නේද කැමේලියා'


'ඔව් වුල්ගාරිස්. එයින්ම ඔප්පු වෙනවා ඔහු මානසික ආබාධයකින් පෙළෙන්නෙකු බව. ඔබට මතකද එම වැකිය?'


'ඔව්. සැහැල්ලුයි මරණය බර නෑ'


'සැහැල්ලුයි මරණය බර නෑ'


කතාව අතරේ අපි මගේ කුලී නිවස අසළට පැමිණියෙමු.


'එහෙනම් මම යන්නම් වුල්ගාරිස්' ඒ සමගම ඔහු මගේ බඳ වටා දෑත් යවමින් මාව වැළඳගත්තේය.


'ඒත් වුල්ගාරිස්. මට...'
වුල්ගාරිස් මගේ මුව මත ඔහුගේ දබරඟිල්ල තබා මගේ කතාව නතර කෙරුවේය.


'බිය නොවන්න' ඔහු මිමිණුවේය. මම හිස සැළුවෙමි.


'හිනාවෙලා ඉන්න කැමේලියා' ඔහු හෙමින් හෙමින් දබරඟිල්ල මගේ තොල් මතින් පහළට ගෙන ගොස් පසුව නිකටින් අල්ලා ගත්තේය. ඒ රළු තොල්වලින් මාව සිප ගනිද්දී මම තවත් ඔහුට තුරුළු වූයෙමි.


'ආදරෙයි ගොඩාක් කැමේලියා'


'මමත්'


'බිය නොවී ඉන්න. සුභ රාත්‍රියක් කැමේලියා'


'සුභ රාත්‍රියක් වුල්ගාරිස්'



ඔහු නොපෙනී යනතුරු එදෙස බලා සිටි මම අනතුරුව මගේ කුළී නිවසට පැමිණ රාත්‍රී ආහාරයද ගැනීමෙන් පසු ඇඳට පැන්නෙමි. මේ වනවිටත් වුල්ගාරිස් කෙටි පණිවිඩ කිහිපයක්ම ජංගම දුරකථනයට එවා තිබුණි.


'සුභ රාත්‍රියක් වුල්ගාරිස්'
මමද ඔහුට කෙටි වණිවිඩයක් යවා නිදාගත්තෙමි. පහුවදා අවදිවනවිට උදේ හතට ආසන්න වී තිබුණි. නිවාඩු දිනයක් වූ නිසාම ප්‍රමාද වී අවදිවීම පිළිබඳව කළබල විය යුතු නැත.


මුහුණ සෝදාගෙන තේ කෝප්පයක් පිළියෙල කරගත් මම නිවාඩු දින සුපුරුදු ලෙස ගෙවත්තට යාමට සිතාගත්තෙමි. ඩුබියා ආදරයෙන් සාත්තු කෙරූ ලිලී සහ ටියුලිප් මල් කැකුළු බලනාතුරු ඉවසුමක් නැත. මම ප්‍රධාන දොර විවර කෙරුවෙමි. එවිට මට දක්නට ලැබුණේ අදහාගත නොහැකි දසුනකි.

තේ කෝප්පය මා අතින් ගිලිහී බිම පතිතවිය.

'ද්... දෙවියනේ... රතු රෝස.....'

රතු රෝස මල් පොකුරක් දොර ඉදිරියේ තිබූ අතර මිදුලේ ලියා තිබූ ඒ වැකිය දුටු මම භීතියට පත් වූයෙමි.

---සැහැල්ලුයි, මරණය බර නෑ---









-----නිමි-----